Καλλιμάχης

Επώνυμο φαναριώτικης οικογένειας λογίων και ηγεμόνων της Μολδαβίας. 1. Αλέξανδρος (1737 – Κλαυδιούπολη 1821). Γιος του Ιωάννη (βλ. 3.). Σπούδασε ιατρική και φιλοσοφία και εργάστηκε στο υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας έως το 1785, οπότε διορίστηκε μέγας διερμηνέας. Το 1788, με την αποκατάσταση των φιλικών σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Γαλλίας, παύθηκε από το αξίωμά του, αλλά αργότερα επανήλθε στη θέση του (1795), οπότε διορίστηκε ηγεμόνας της Μολδαβίας. Μετά την έκρηξη της επανάστασης στη Μολδοβλαχία (Φεβρουάριος 1821) εξορίστηκε από τους Τούρκους στην Κλαυδιούπολη. 2. Γρηγόριος (1723 – 1769). Γιος του Ιωάννη (βλ. 3.). Το 1754 διορίστηκε διερμηνέας στη Μολδαβία και το 1761 έγινε ηγεμόνας της. Κατηγορήθηκε ότι σφετερίστηκε τα χρήματα που προορίζονταν για την τροφοδοσία του τουρκικού στρατού που πολεμούσε τους Ρώσους και καταδικάστηκε σε θάνατο με αποκεφαλισμό. 3. Ιωάννης (1700 – Τένεδος 1762). Διετέλεσε καμαράσης (έφορος-διαχειριστής) στην Αυλή των ηγεμόνων των παραδουνάβιων περιοχών και δραγουμάνος της πολωνικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη. Με εντολή του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών διορίστηκε αντικαταστάτης του μεγάλου διερμηνέα Γρηγορίου Γκίκα, που θανατώθηκε από τους Τούρκους, και το 1758 έγινε ηγεμόνας της Μολδαβίας. Η οικογένεια Γκίκα, θεωρώντας τον υπαίτιο για την καρατόμηση του Γρηγορίου, στράφηκε εναντίον του και τελικά κατόρθωσε να επιβάλει την εξορία του στην Τένεδο. 4. Ιωάννης (1775 – Κωνσταντινούπολη 1821). Γιος του Αλέξανδρου (βλ. 1.) και αδελφός του Σκαρλάτου (βλ. 5.). Σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία και ασχολήθηκε με την εκμάθηση ξένων γλωσσών. Διορίστηκε αντικαταστάτης του μεγάλου διερμηνέα Μιχαήλ Σούτσου από τον σουλτάνο, αλλά μετά την έκρηξη της επανάστασης στη Μολδοβλαχία συνελήφθη και εξορίστηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου θανατώθηκε για λόγους αντεκδίκησης αμέσως μόλις γνωστοποιήθηκε στους Τούρκους η πτώση της Τρίπολης. 5. Σκαρλάτος (1773 – Κλαυδιούπολη 1821). Γιος του Αλέξανδρου (βλ. 1.). Σπούδασε νομικά, θεολογία, φιλοσοφία και ιατρική. Διορίστηκε ηγεμόνας της Μολδαβίας το 1806, με την υποστήριξη της Γαλλίας, αλλά μετά την έκρηξη του Ρωσοτουρκικού πολέμου το 1806 παύθηκε από το αξίωμά του, στο οποίο επανήλθε τα έτη 1812-18, οπότε αντικαταστάθηκε από τον Μιχαήλ Σούτσο. Μετά τον θάνατο του τελευταίου ο σουλτάνος τον διόρισε και πάλι ηγεμόνα της Μολδαβίας. Πριν προλάβει όμως να αναλάβει τη διοίκηση των ηγεμονιών, ξέσπασε η επανάσταση στη Μολδοβλαχία και με διαταγή του Χαλέτ εφέντη –που εξαπέλυσε κύμα συλλήψεων εναντίον των Φαναριωτών– συνελήφθη μαζί με τον πατέρα του και εξορίστηκε στην Κλαυδιούπολη· εκεί δολοφονήθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι απέδωσαν τον θάνατό του σε δηλητηρίαση.